انحصار

بزرگ ترین انحصار مالى

چارلز لیندبرگ نماینده اسبق کنگره آمریکا در سال 1913 میلادى، با توجه به تصویب «قانون منابع فدرال» در آن سال چنین گفته بود: «این قانون، باعث ایجاد بزرگ ترین انحصار تک قطبى مالى کره زمین خواهد گشت. پس از امضاى این قانون توسط رییس جمهور وقت ایالات متحده (ویلسون)، دولت ناپیداى به وجود آمده توسط قدرت پول، شکلى قانونى خواهد یافت. با این قانون جدید در هر زمان که صاحبان تراست بخواهند، به ایجاد تورم دست زده و به صورتى علمى، فعالیت هاى خود را توجیه مى نمایند. با این قانون، بدترین جرایم قانونى دوران ها شکل خواهد گرفت.» اما وودرو ویلسون رئیس جمهور وقت آمریکا، با نادیده گرفتن همه هشدارهاى اعلام شده از سوى میهن دوستان آمریکایى، این قانون را در سال 1913 میلادى امضا نمود تا کنترل متمرکز پول ها و منابع مالى آمریکا در دستان گروهى کوچک از مردانى که این شرکت کوچک را اداره مى نمودند، بیافتد. یک دهه بعد، پرزیدنت ویلسون اظهار کرد که «من یک مرد بسیار غمگین هستم. من ناخواسته باعث نابودى کشورم شده ام. یک ملت بزرگ صنعتى به وسیله سیستم مالى و اعتبارى خود اداره مى گردد. سیستم کنونى اعتبارى ما، اینک متمرکز گردیده است. لذا رشد ملت ما و همه فعالیت هاى ما در دستان چند نفر محصور شده و کشور ما با یکى از بدترین روش ها و به صورتى کاملاً کنترل شده و با دولتى تحت سیطره آنان، مدیریت مى شود. لذا ما دیگر دولتى با عقاید مستقل و آزاد، دولتى با حاکمیت رأى اکثریت و دولتى مردمى در دنیا با نام ایالات متحده نداریم و تنها صاحب کشورى هستیم که دولت آن با عقاید و سلطه و فشارهاى گروه کوچکى از مردان سلطه گر و با نفوذ اداره مى شود.»
بارون روتز چیلد در قرن هجدهم میلادى چنین گفته بود: «کنترل سیستم مالى یک کشور را به من بدهید و دیگر براى من قانون گذاران کشور اهمیتى نخواهند داشت.» صد سال بعد، پرزیدنت جیمز گرفیلد (که بعدها ترور شد)، نظر بارون روتز چیلد را بدین گونه تکرار نمود: «هرکس که بر پول هاى یک جامعه تسلط داشته باشد، حاکم مطلق بر صنعت و تجارت آن جامعه خواهد بود.»
آنانى هم که کنترل نظم نوین جهانى را در دستان خود دارند، در طول قرن هاى متمادى این برنامه را تنظیم و سازمان دهى نموده و با زیرکى دریافته اند که با کنترل سیستم هاى مالى، مى توان کنترل یک جامعه را در دست گرفت. یکى از اقتصاددانان برنده جایزه نوبل به نام پل ساموئلسون در چهارمین ویرایش کتاب خود با عنوان «دانش اقتصاد» چنین نگاشته است: «بانک مرکزى آمریکا یا «سیستم منابع فدرال»، یک مرکز تقلبى ولى قدرتمند در ایالات متحده است.»