دلنوشته

دلنوشته
گاهی که جوگیر میشم خدا را خیلی دوس دارم قربون صدقه اش میرم باش خودمونی حرف می زنم و کیف می کنم ولی افسوس موقت اس و ناپایدار .خوب من که الان خیلی عاشقشم چکار براش کردم .جسمم را به زحمت انداختم برای اجرای فرامینش؟ نه مثلا برای معشوقم چکار کردم؟ ،عبادت با حالی،جهادی ،حجی ،امر به معروفی ،نهی از منکری ... هیچ هیچی ،خدمت به خلقی ،پرونده ام سفید سفیده بلکه با نافرمانی سیاه سیاه . خوب این چه عاشقیه که برای معشوقش هیچ کاری ازش ساخته نیس و نکرده ، .اما وقتی خوب فکر می کنم می بینم اون عاشق منه ،همه نعمتی بهم داده و من دارم لذتشو می برم ،اون علاوه بر این همه نعمت که از شماره برونست ،حبیب خودش را به انواع رنجها مبتلا کرد تا تعالیمش به من بی ارزش قرن ۱۵ قمری هجری برسه ،وقتی بندگان ناسپاسش او را با شهادتش از خود بدبختشون گرفتن ،یکی دیگر از حبیبه خویش را به رنج انداخت تا بلکه من قرن پانزدهمی و بعد و قبل از من به بدبختی گمراهی دچار نشوییم .باز شقی ترینشون تاب نیاورد و او را از انسانیت گرفت .خدا جل و جلاله وقتی این دو حبیبش را از بشریت گرفتن،قهر نکرد باز حبیبی دیگر از خود را به رنج انداخت همو که راضی نبود خاری به پایش رود را جلو انداخت .ما بندگان بی سعادت او را استخوان در گلو و خار در چشم رهاکردیم و دور شقیان جمع شدیم .او را شقی امت فرق شکافته از بشر گرفت .این بار الله هی العلیا باز نور چشم حبیب خود را جلو انداخت و باز رفتاری بدتر از ما سر زد . باز راضی به گمراهی و بدبختی ما نشد حبیب خود را به صحرای کربلا کشاند و ما وقیحان او را تکه تکه کردیم و بر تن سراسر زخمش نعل اسب راندیم .الله الرحمن الرحیم حقش بود نسل ما را براندازد که چنین نا جوانمردانه با حبیبش و حبیب ،حبیبش رفتار کردیم . ولی باز کوتاه آمد و حبیبان دیگر خود را با مشقات فراوانی که از نوع بشر دیدند به نوبت فرستاد و ما باز همان رفتار پیشین . تا دوازدهمین راهبر را در پرده غیب گذاشت نه از قهر بلکه باز رهنمود داد تا دور ولی فقیهی که حقا مخالف هوی است و به فکر خود نیست و جز هدایت خلق هدفی نداره ،جمع شوییم .سعادتی شد تا بیش از نیم قرن سعادت همراهی ولی نصیب ایرانیان و جبهه مقاومت شده است . به حدی از رشد برسییم که به جای آزار دوازدهمی دورش جمع شوییم و عاشقانه برای سعادت و رستگاری خویش ،فرمانش ببریم و از اینکه فرماندهی ما را پذیرفته منتش کشیم و شکر گزار و سپاسگزارش باشیم .مثل پروانه دورش حلقه زنیم و از سوختن کنار او لذت ببریم .
ولی اله نورمحمدی ۱۷ آبان ۱۴۰۲

دشمن ماهوی

از انواع دشمن یکی دشمن ماهوی است که جز با نابودی تو راضی نمی شود .صهیونیسم که نمادش اسرائیل است جز با نابودی ایران راضی نیست .همانطور که ما دشمن ماهوی او هستیم یعنی ماهیت اسرائیل که غصبی است و آن را که حقیقتا اشغالگر است را جز با نابودی آن راضی نمی شوییم .پس حال که دشمن ماهوی است  و از آنجا که رسانه جهانی تاثیر گذار دارد .باید از کودک و نو جوان و جوان ایرانی دفاع کنیم .ذهن آکبند یک کودک و نو جوان در مقابل صدها کارشناس خبره جامعه شناس و روانشناس بی پناه قرار ندهیم همانطور تا حالا با وزرای نفوذی یا نادان ارتباطات بی پناه بوده است . صف اول دشمن ماهوی اسرائیل کیست .قطعا امام خامنه ای خار چشم آنهاست .ابزار قدرت این امام مظلوم ولی مقتدر چیست ؟سپاه،بسیج،نیروی انتظامی و ارتش و مردم مومن و زنان محجبه ،پس وظیفه رسانه دشمن منفور کردن اینان نزد کودک و نوجوان و جوان ماست .پس هرکس فضای مجازی را در  اختیار دشمن قرار دهد با آنهاست .