بخوانید و لذت ببرید (۵)

بخوانید و لذّت ببرید (۵)
🌄تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ
ﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮﻫﺎﻱ ﺧﻮﺍﺏ [ﺑﺮﺍﻱ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺷﺐ ] ﭘﻬﻠﻮ ﺗﻬﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺭﺟﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﻭﺯﻳﺸﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ (١٦)
فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ
ﭘﺲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﻲ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ (١٧) سجده
🦆 از امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام) روایت است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به علی (علیه السلام) فرمود: «ای علی (علیه السلام)! زمانی‌که در شب معراج مرا به آسمان بردند در بهشت رودی را دیدم که از شیرسفیدتر و از عسل شیرین‌تر بود و از تیر مقاوم‌تر که به تعداد ستارگان، ابریق (ظرف مخصوص آب) در آن بود و بر کرانه‌ی آن گنبدهایی از یاقوت سرخ و مروارید سفید وجود داشت جبرئیل با بال‌هایش ضربه‌ای به کنار آن رود زد که ناگاه مُشک خوش‌بویی شد». آنگاه فرمود: «قسم به کسی‌که جان محمد (صلی الله علیه و آله) به دست اوست! در بهشت درختی هست که با برخورد برگ‌هایش به یکدیگر صدای تسبیح از آن برمی‌خیزد؛ با صدایی‌که اوّلین و آخرین انسان‌ها مثل آن را نشنیده‌اند و میوه‌هایی همچون انار می‌دهد و میوه را در دامان مؤمن می‌افکند و او میوه را از میان هفتاد زیور، جدا می‌کند و مؤمنان با چهره‌هایی نورانی و درخشان روی تخت‌هایی از نور نشسته‌اند و تو در روز قیامت پیشوای آنان هستی. هریک از آن‌ها کفش‌هایی دارندکه بند آن از نور است که در هر جا از بهشت که بخواهند جلوی [پایِ] آن‌ها را روشن می‌کند. او در همین حال است که ناگاه زنی از بالای سرش او را نگریسته و می‌گوید: «ای بنده‌ی خدا! برای ما از جانب تو دولت و سروری است (تو صاحب و سرور ما هستی)». [این بنده] می‌گوید: «تو کیستی»؟ [زن] می‌گوید: «من از پاداش‌هایی هستم که خداوند تعالی [درباره‌ی‌شان] فرموده: فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ». آنگاه [رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)] فرمود: «قسم به کسی‌که جان محمّد (صلی الله علیه و آله) به دست اوست! هر روز هفتادهزار مَلَک که او را به نام خود و به نام پدرش می‌خوانند، نزد او می‌آیند».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۶۱۲
 بحار الأنوار، ج۸، ص۱۳۸/ المحاسن، ج۱، ص۱۸۰/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۴۳۴؛ فیه: «قال رسول الله ... محمد بیده» محذوف/ فضایل الشیعهًْ، ص۳۶/ نورالثقلین/ البرهان
پیامبر (صلی الله علیه و آله): در بهشت، نهری وجود دارد که در دو طرفش کنیزکانی قرار دارند ... آن‌ها صدای خود را به آوازها و نغمه‌هایی بلند می‌کنند که مردمان هیچ‌گاه شبیه آن را نشنیده‌اند و [با خواندن آن‌ها] بهشتیان سرمست می‌گردند. همچنین در بهشت، زنی از سراپرده بر ولیّ‌خدا رُخ می‌نماید که از همسران [بهشتیِ] او نیست و قصرها و خانه‌های او را از روشنایی و نور، آکنده می‌سازد. ولیّ‌خدا گمان می‌کند که پروردگارش یا یکی از فرشتگان بر او جلوه کرده است؛ سرش را بلند می‌کند و با زنی روبرو می‌شود که نورش، می‌خواهد روشنایی چشمان آن مؤمن را از میان ببرد. آن زن خطاب به ولیّ‌خدا می‌گوید: «وقت آن رسیده که تو بر ما سروری کنی». او خطاب به آن زن گوید: «تو کیستی»؟! پاسخ دهد: «من از پاداش‌هایی هستم که خداوند [درباره‌یشان] در قرآن فرموده: هر چه بخواهند در آنجا برای آن‌ها هست، و نزد ما نعمت‌های بیشتری است [که به فکر هیچ کس نمی‌رسد]! (ق/۳۵) ... سپس زنی دیگر بر او رُخ می‌نماید که زیباتر و خوشبوتر از آن اوّلی است و خطاب به ولیّ خدا می‌گوید: «وقت آن رسیده که تو بر ما سروری کنی». او خطاب به آن زن گوید: «تو کیستی»؟! پاسخ دهد: «من از پاداش‌هایی هستم که خداوند [در موردشان] در قرآن فرموده: فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۶۱۴
 بحار الأنوار، ج۸، ص۲۱۴/ الاختصاص، ص۳۵۱؛ فیه: «ترجیح» بدل «ترجیع»
#حیات_ده_چار